Hey, dit is deel 3 van de onderwijs serie en mijn verhaal. Even reminder ik zit nog steeds in de eerste en het gaat nog steeds niet goed. We waren gebleven bij dat mama een gesprek had met school. Heb je deze blogs helemaal niet gelezen en ben je benieuwd naar het hele verhaal?, lees dan gauw de andere onderwijs blogs
Het gaat niet meer:
Het is alweer een paar weken geleden dat mama het gesprek heeft gehad met school ze hebben het over mij gehad. En over dat ik zo moe ben. Ze hebben het gehad over hoe het minder kon worden ,maar ik merk er helemaal niks van. Alleen dat ik tussen de middag met Jutta in een rustige klas mag zitten om mijn brood op te eten met nog wat andere personen. Maar ik voel me er niet fijn, ik voel me niet fijn in de klas en ook niet in de kantine is er geen middenweg?. Ik kijk in het rond en zie de rest van de klas eten. Ik kan dit niet het is hier veel te stil. Nog even volhouden vanmiddag zeg ik tegen mama dat ik liever in de kantine zit
Donkere dagen:
Het gaat steeds slechter het gaat eigenlijk niet meer ,maar ik moet, ik moet iedereen doet het, het lijkt alsof niemand er last van heeft alleen ik, ik loop samen met mijn klas door de kantine ,maar eigenlijk zit ik in mijn eigen gedachtes. Mijn klas heeft niet door dat ik me zo voel ik doe leuk mee en ga bij ze zitten toch voel ik me zo slecht ,maar dat wil ik niet laten zien ,want dan ben ik raar en stel ik me aan. Mijn cijfers worden ook steeds slechter en ik voel me steeds domer de rest van de klas kan wel goede cijfers halen zelfs door niet te leren en ik?, ik moet middagen leren en het lukt me gwoon niet ik onthoud het niet. Ik gewoon dom en ik ben het niet waard.
Als ik s'middags thuis kom moet ik nog folders lopen dat doe ik, maar ik ben zo moe de prikkels dreunen door en ik kan niet meer, mama heeft weer een gesprek met mijn mentor.
Halve dagen:
Ik mag nu halve dagen naar school. S'middags tegen 12 uur ga ik naar huis om daar verder schoolwerk te maken en uit te rusten het wordt ook steeds donkerder buiten het is inmiddels ook al november. Ik lieg tegen de rest van mijn klas dat ik naar de fisiyo moet of naar de tandarts op een gegeven moment valt dat ook op en krijg ik vragen, wat moet ik zeggen?, dat ik het als enige niet red?, dat deze stomme Emma het niet red ,omdat ze te lui is en nooit normaal kan doen?. Ik merk dat dit ook niks helpt en mama merkt het ook. Ik wil de hele dag in bed liggen ik kan toch niks, zelfs het koken op school gaat niet goed en de cijfers?, die zijn zo slecht terwijl ik hele dagen leer. Het lukt gewoon niet meer mijn hoofd is te vol en ik ben het niet waard. Ik ben jaloers op de gene die het wel kunnen die wel de hele dag door een drukke kantine kunnen lopen en ook nog eens goede cijfers halen zonder te leren. Tegelijkerteit ben ik boos op mezelf. Ik wil normaal zijn dit hoort er ook bij. Ik moet gewoon doorzetten ,zoals ik altijd doe, maar ik kan niet meer, ik kan niet meer doorzetten. Ik wil alleen nog maar op bed liggen en helemaal niet meer zo leven. Wanneer ziet iemand dat eens behalve mama?
Willen jullie wat kwijt over dit onderwerp?, of over iets anders?, gewoon even praten?, of heb een tip of suggestie?, laat het dan weten in de reacties, de dm of in de mail
Liefs Emma
Comments