Hey, ik heb als persoon met autisme veel last van emoties. Hoe ga ik hier mee om?, en wat is lastig voor mij?
Blij:
Laten we beginnen met blijheid de 'makkelijkste' emotie, voor mij is hij minder makkelijk dan anderen denken, want wanneer ben je blij?, en ben je ook blij als je maar een masker op zet?, voor anderen lijk ik vaak blij, maar eigenlijk is dat een masker. Als ik 'echt' blij ben beleef ik het vaak heel intensief wat heel vermoeiend is.
Chagrijnig:
Ik denk dat we hier allemaal wel eens last van hebben, bijvoorbeeld als je geen zin in mensen hebt of je dag niet hebt, ik heb dat ook. Vaak thuis ben ik een beetje knorrig. Omdat ik me dan niet goed voel en thuis mijn masker af kan doen. Ik ben ook vaak chagrijnig als ik moe of overprikkeld ben. Als ik chagrijnig ben zit ik vaak ook heel erg in mijn hoofd en vindt ik alles stom, en heb ik nergens zin in.
Angst:
Iedereen kent wel een angst en is ergens bang voor. Ik ben denk dat ik vaker dan 'gemiddeld' bang ben ,omdat ik heel veel over dingen na ga denken en wat er dan allemaal kan gebeuren, als ik bang ben dan ga ik ook heel erg in mijn hoofd er over nadenken en als ik een peintje heb dan ga ik dat opzoeken op internet wat helemaal niet goed is waar ik dan nog langer over na ga denken. Dit kost veel energie en dan kan ik me er dagen druk over maken, ook heb ik een angst voor wespen en vliegen ik heb nog nooit gevlogen ,maar het idee dat je dan geen controle meer hebt wordt ik echt bang van, en wespen ze hebben niet voor niks zwart en geel als kleuren dat is een waarschuwingssignaal. Deze wespenangst gaat zo ver dat ik er vaak voor weg ren. Ik kijk als ik buiten zit op een terras ofzo ook altijd heel vaak stiekem om me heen ,want het idee dat een wesp achter je kan zitten en dat je dat niet door hebt brrrr.
Boosheid:
Ja boosheid, ik denk dat iedereen weleens boos is. En dat er verschillende gradaties bestaan in boosheid. Ik kan weleens geïrriteerd zijn, dan loop ik vaak weg en ben ik boos in mijn hoofd. Als ik echt heel erg boos ben, dit gebeurt denk ik een keer in het halfjaar dan ben ik ook echt boos dit gebeurt eigenlijk altijd thuis, dan komt alles eruit, en heb ik vaak ook al veel irritaties die er dan echt uit moeten. Ik kan over het algemeen niet goed tegen ruzie. En ik voel dan nog lang de sfeer van die ruzie.
Verdriet:
Dit is ook eentje die veel mensen herkennen vaak als ik deze emotie heb, verwerk ik dat alleen. V alserdriet is voor mij niet alleen als er iets ergs is gebeurt. Maar ook als ik er over nadenk wat voor leven ik heb ten opzichte van anderen van mijn leeftijd door mijn autisme. Vaak huil ik in mijn kamer, en weet ik soms zelf ook niet wat het nou is en waarvan het nou komt. Ik denk daar dan ook vaak over na. Dat kost veel energie want waarom ben ik nou zo verdrietig terwijl het eigenlijk best goed gaat?, dit zorgt ook weer voor boosheid tegen mezelf. Ik moet gewoon blij zijn. Vaak stop ik dit gevoel weg. Wat het alleen maar erger maakt.
Gevoelens van anderen:
Ook heb ik wel mischien meer last van de gevoelens van anderen dan van mijn eigen gevoelens. Ik voel vaak aan hoe een ander zich voelt en dat gevoel klopt ook vaak. Als iemand verdrietig is weet ik niet wat ik er mee moet, ik probeer die gene dan te troosten ,maar soms ook niet, want iedereen voelt zich anders als ze verdrietig zijn en straks doe ik wat fout, ook bij chagarijnigheid kan ik er niet goed tegen als anderen dat zijn. Ik wordt er zelf ook chagrijnig van of ga proberen die gene minder chagrijnig te maken. Dit gaat soms goed ,maar vaak ook niet wat een nog vervelendere sfeer maakt, wat nog vermoeiender is
Hoe deed dit ik dit eerder:
Als iemand verdrietig was lachte ik vaak, dat was niet omdat ik geen gevoel had dat was ,omdat ik niet wist wat ik er mee moest uit angst ging ik dan maar lachen. Toen ik wat ouder was en mensen waren bijvoorbeeld; verdrietig zei ik niks en heb ik zelfs soms het verwijt gekregen dat ik geen goede vriendin was ,omdat ik haar niet trooste.
Ook met mijn eigen emoties wist ik vaak niet hoe ik er mee om moest gaan. Maar ik had wel emoties vaak hoor je dat mensen met autisme geen gevoel en emoties hebben. Maar dat had ik wel ik wist alleen niet goed hoe ik met mijn eigen gevoelens en emoties om moest gaan. En dat van anderen om moest gaan ,maar dat betekende niet dat ik geen gevoel en emotie had.
Gezichtsuitdrukkingen en emoties:
Ik kijk vaak naar het gezicht van mensen. Om te kijken hoe ze zich voelen. Bij sommige mensen kan je slechter zien hoe iemand zich voelt ,maar over het algemeen kijk ik vaak naar iemand zijn gezicht. Want heeft iemand zijn wenkbrauwen op getrokken of zijn de ogen waterig?, dit helpt heel erg voor mij om toch een beetje 'normaal' te reageren.
Wat is jullie ervaring met gevoelens?, laat het weten in de reacties, of op instagram
Liefs Emma
Comments