Hey. Het is alweer tijd voor het vijftiende autismeverhaal!. In dit verhaal vertelt Nienke over haar diagnose autisme en wat het allemaal voor haar betekent!. Wil je dit weten?. Lees dan gauw verder!
'Leren op school had ik moeite mee. Ik kon wel op deze school blijven, ze hebben gezegd dat ik op mijn eigen niveau wel mee kan komen':
Op mijn 17 e is bij mij autisme geconstateerd.
Ik heb soms moeite met het reguleren van gedachtes en emoties.
Als klein meisje huilde ik veel en was ik onrustig. Hierdoor heb ik allerlei onderzoeken gehad in het ziekenhuis. Helaas kwam daar weinig uit maar wel liep ik achter met mijn ontwikkeling.
Op de basisschool werd ik gepest omdat ik huilde om onduidelijke redenen. Ik kon moeilijk aansluiting vinden bij mijn leeftijdsgenoten en speelde liever
met jongens of meisjes die jonger waren.
Leren op school had ik moeite mee. Ik kon wel op deze school blijven, ze hebben gezegd dat ik op mijn eigen niveau wel mee kan komen.
Door het pesten, prikkels en de druk, kreeg ik een woedebui op school.
Zo hield ik iedereen op afstand en was dit voor mij een veilige haven. Ik kropte alles op.
'Dit is natuurlijk allemaal onmacht maar het deed me zoveel verdriet en ondertussen veel angst':
Over het pesten had ik niet met mijn ouders over.
Op latere leeftijd heb ik dit verteld aan ze. Daarna ben ik naar de middelbare school gegaan.
Ik kreeg leuke vrienden. Contact maken kan ik wel en ik ben erg sociaal. Maar contacten onderhouden vond ik moeilijk. Ik kreeg vaker last van woedebuien door te veel druk, overprikkeling, overvraging en stress. Ook had ik bijlessen op school.
Ik had ruzie met mijn vriendinnen omdat ik veel afreageerde op hen.
Claimen was ik een ster in. Dit is natuurlijk allemaal onmacht maar het deed me zoveel verdriet en ondertussen veel angst. Achteraf heb ik spijt en een schuldgevoel.
Vriendinnen van mij wouden geen contact meer en dat deed pijn Ze begrepen mij niet en ik hun soms ook niet. Ik vergeleek vaak met mijn vriendinnen en wilde graag meedoen met de rest. Dit was voor mij niet haalbaar.. Ik heb altijd op de tenen gelopen en er was weer overvraging.
Ik had een negatief zelfbeeld en ik ging veel piekeren, waardoor het niet goed ging.
Omgaan met kritiek was voor mij ook een dingetje.
'Ik vond het geen pretje om daar te zijn en ik was angstig':
Rond mijn 17 e heb ik een week bij de crisisopvang gezeten omdat ik geen rust
had en mijn woedebuien erger werden.
Ik vond het geen pretje om daar te zijn en ik was angstig.
Voor mijn ouders was dit even beter en konden ze tot rust komen.
Daarna heb ik allerlei onderzoeken gehad bij Dimence en daar kwam uit dat ik
autisme heb. Hier wilde ik eerst niks over weten en ik zat in mijn ontkenningsfase.
Maar beetje bij beetje wilde ik het wel weten en ging ik met mijn leerdoelen
bezig. Alles met kleine stapjes en dit deed ik met ambulante zorg. Het ging op en af met mij.. Rond mijn 22 e ben ik naar Dr. Leo Kannerhuis gegaan in Oosterbeek.
Dit is een instelling voor jongeren met autisme en daar zit ik in een huis met 6 personen.
In het begin moest ik wennen en een nieuw verandering om daar te zijn.
Paar dagen later voelde ik op mijn gemak en heb ik leuk contact met mijn groepsgenoten.
Bij Dr. Leo Kannerhuis kon ik aan mijn leerdoelen werken en leerde mezelf steeds beter kennen. Ook volgde ik de deeltijdbehandeling van Dr. Leo Kannerhuis. Daar kan je allerlei creatieve therapieën volgen. Ik kom erachter wat wel en niet bij me past. Hier had ik plezier in en vond dit een fijne tijd. Ik had goede begeleiders bij Dr. Leo Kannerhuis op wie ik terug kon vallen. Ook leerde ik open te zijn en te praten over mijn emoties.
En voor het slapen gaan, ging ik mijn spanningsmeter invullen.
'Op dit moment gaat het met mij heel goed':
Vanaf 2016 woon ik begeleid bij Aveleijn Beeckesteyn in Almelo.
Aveleijn is een twentse zorgorganisatie. Ik heb eerst op een groep gezeten en een jaar later mijn eigen woonunit. Wat ben ik blij met een eigen plek.
Het voelt veilig, vertrouwd en ik heb meer privacy Ik krijg fijne begeleiders en ik heb fijne banden met ze opgebouwd. Ik heb creatieve therapie gevolgd en leerde ik omgaan met mijn zelfbeeld, angst en emoties. Hier heb ik ontzettend veel van geleerd en ik heb dit 2 jaar gehad. Ook alles met kleine stapjes. Op dit moment gaat het met mij heel goed!
Ik ben ontspannen, minder overprikkeld, minder angst, kan mijn balans beter
vinden tussen in en ontspanning, ik heb een goede zelfreflectie en ik ben positief ingesteld.
Mijn woedebuien zijn naar achtergrond gegaan en dat voelt zo fijn!
'Mijn doel is om later als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan om andere
jongeren/volwassenen te helpen in deze maatschappij':
Ik ben niet Nieke met woedebuien! Ik ben goed zoals ik ben en ik ben genoeg!
Als ik een dip heb, is dit oké voor mij en het mag er zijn. Eerder kon ik zelfs maanden in blijven hangen maar nu met een uurtje al weer bijgedraaid.
Ik praat er veel over met begeleiding. Ik ben ontzettend trots op mezelf dat ik alle hulp ben gaan aanvaarden en dat het leven leuk kan zijn i.p.v. overleven wat ik altijd heb gedaan.
Ik heb autisme omarmd en ik ben blij met wie ik ben!
Mijn doel is om later als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan om andere
jongeren/volwassenen te helpen in deze maatschappij.
Ik geef presentaties over autisme op scholen en bij zorginstellingen.
Dit doe ik met ontzettend veel plezier en liefde! Het geeft mij een enorme kick als ik een presentatie geef zodat ik anderen kan helpen en inspireren.
Ook ga ik een cursus volgen voor ervaringsdeskundige en ik kan rond juni mee starten.
Schrijven is een kwaliteit van mij en ik ben aan het bloggen.
Op Facebook: Nieke’s blog pagina en instagram: autisme_uniek.
Super leuk als jullie mij willen volgen!
Wil je even praten?. Heb je een tip nodig?. Of heb je advies nodig?. Stuur me dan een dm of email!. Heb je acuut hulp nodig?. Neem dan contact op met iemand die je vertrouwt!. Of neem contact op met 113, deze organisaties zijn er niet voor niks!. En je bent het echt waard!
Wat is jouw ervaring met dit onderwerp?. En/of heb je een tip?. Laat het weten in de reacties!. Misschien kan je een ander helpen!
Ik wil Nienke heel erg bedanken voor het delen van haar verhaal!
Liefs Emma