Hey. Het is alweer tijd voor het veertiende autisme verhaal!. Dit keer vertelt Hylke over zijn diagnose autisme en wat dat voor hem betekent!. Wil je dit weten?. Lees dan gauw verder!
Voorstellen:
Hoi, ik ben Hylke, ben 29 jaar en ik heb autisme.
'Wij moeten ons ook aanpassen, de neurotypicals bepalen de norm, zij zijn nou eenmaal in de meerderheid':
Toen ik jong was merkte ik al snel dat ik ‘anders’ was, maar ik kon er toen niet de vinger op leggen. Ik begon mijn omgeving te observeren, analyseren en hun gedrag min op meer te kopiëren. Het werd mijn overlevingsmechanisme.
Dit wordt camoufleren genoemd, iets wat bij veel ‘hoog functionerend’ autisten voorkomt.
Wij moeten ons ook aanpassen, de neurotypicals bepalen de norm, zij zijn nou eenmaal in de meerderheid.
Zij bepalen wat goed of fout is. Ook maakte ik geen oogcontact, dat heb ik mij in de loop ter tijd aangeleerd. Ik hoor de leraren nog zeggen: “kijk mij aan!”.
Mensen in de ogen kijken is nog steeds niet mijn hobby, meestal kijk ik naar hun wenkbrauwen of de neus. Camoufleren kan heel handig zijn, maar ook gevaarlijk, op den duur kun je daar de tol voor betalen.
'Al die prikkels'!:
Nadat ik vorig jaar mijn ‘autistic coming-out’ heb gehad (ik kan niet genoeg benadrukken hoe ontzettend dankbaar ik ben voor de reacties die ik daarop kreeg, dat deed me echt goed) probeer ik steeds minder te camoufleren, al blijf ik het lastig vinden.
Het neurotypische gedrag zit er zo ingeramd. Maar hè, ik kom er wel.
Ik heb natuurlijk geen reden tot klagen. Tegenwoordig heb ik een goede baan: ik ben facilitair medewerker in een ziekenhuis.
Een ziekenhuis is natuurlijk niet de eerste plek waar je aan denkt voor een baan van een autist. Al die prikkels!
Gelukkig krijg ik van mijn leidinggevende genoeg ruimte om mijn prikkels te reduceren.
Ik ben ervan overtuigd dat autistische mensen kunnen functioneren, als ze de kans krijgen dingen op hun eigen manier te doen.
'Sterker nog: ik ben er trots op!
I pick my battles':
Je hoeft niet de dingen te doen zoals een ander, je moet een manier vinden wat voor jou het beste werkt. Ik wil niet dat iemand iets niet zou kunnen, door het hebben van autisme.
En het kan, daar ben ik het levende bewijs van.
Ik kan uren zitten klagen hoe ontzettend kut autisme is, maar ik zou graag de positieve kanten niet kwijt willen: mijn goede geheugen, oog voor detail (ik zie altijd direct als iemand naar de kapper is geweest, hallo dames!) en mijn hyperfocus.
Ik schaam mij er niet voor dat ik een autist ben, sterker nog: ik ben er trots op!
I pick my battles.
Wil je even praten?. Heb je een tip nodig?. Heb je advies nodig?. Stuur me dan een dm of email!. Heb je acuut hulp nodig?. Neem dan contact op met iemand die je vertrouwt!. Of neem contact op met 113, deze organisaties zijn er niet voor niks en je bent het echt waard!
Wat is jouw ervaring met het onderwerp?. En/of heb je een tip?. Laat het weten in de reacties mischien kan je een ander helpen!
Ik wil Hylke heel erg bedanken voor het delen van zijn verhaal!
Liefs Emma