Hey!. Het is alweer tijd voor het negende autisme verhaal!. Dit keer vertelt Ellie over het krijgen van haar diagnose en hoe dat voor haar was/is. Haar verhaal weten?. Lees dan gauw verder!
'Eerst kwamen we elkaar af en toe tegen':
We dansen al een tijdje om elkaar heen. Autisme en ik. Eerst kwamen we elkaar af en toe tegen, maar meestal lieten we elkaar snel weer los, op het eerste gezicht hadden we weinig gemeen. Toen op eens, waren we vaste danspartners en leek alles om autisme te draaien. Inmiddels hebben we een wat gezondere relatie. We dansen af en toe samen, maar laten ook ruimte over voor andere dingen.
'Mijn verhaal is inmiddels niet meer ongewoon':
Want er is meer dan autisme in mijn leven. Dit is een beetje hoe ik mijn relatie met mijn autisme zie. Mijn verhaal is inmiddels niet meer ongewoon. Als intelligente vrouw is mijn autisme lang verborgen gebleven. Tekenen waren er achteraf zeker. De hele verzameling diagnoses en psychologen, die het allemaal net niet waren. De behandelingen die nooit lang resultaat hadden. Elke keer weer op nieuw vastlopen in een wereld die niet voor mij gemaakt was. Me anders en alleen voelen.
'Nee, autisme kon het niet zijn, tot dat het dat wel was…':
Maar als het autisme was, was dat dan niet al lang duidelijk geweest? Volgens mijn psycholoog was er gewoon een wederkerig gesprek met mij te voeren, dus het kon niet autisme zijn. Ik was wat star en scoorde hoog op rigiditeit op een vragenlijst, maar ja ik was ook gewoon een koppige Fries. Nee, autisme kon het niet zijn, tot dat het dat wel was…
Op mijn 30 e kreeg ik de diagnose. Toen was autisme ineens overal. Ik leerde mezelf opnieuw kennen.
'Eindelijk herkenning en erkenning':
Las alles wat los en vast zat. Eindelijk herkenning en erkenning. Eindelijk begreep ik waarom sommige dingen zo moeilijk waren voor mij. In eerste instantie was het een opluchting, maar er was ook rouw en verdriet, want autisme gaat niet over. Ik zou altijd anders zijn. Daarnaast schaamde ik me voor mijn autisme. Binnen de academische wereld waar ik werkte was het not-done om over psychische problemen te praten. Dus worstelde ik nog steeds met mezelf en zat ik in de kast.
'Pas twee jaar geleden heb ik besloten om volledig open te zijn over mijn autisme':
Autisme en Ik, we hoorden voor altijd bij elkaar, maar het benauwde me en ik voelde me meer alleen dan ooit. Pas twee jaar geleden heb ik besloten om volledig open te zijn over mijn autisme. Ik werkte
inmiddels op een andere plek en koos er zelfs voor om een opleiding tot ervaringsdeskundige te doen. Maar ja, als ervaringsdeskundige moet je wel het goede voorbeeld geven. Dus heb ik online
een stuk geschreven over mijn autisme en dit gedeeld in mijn netwerk. Nu wist iedereen het. Voor mij is dit de beste beslissing geweest die ik kon maken.
'Daarnaast heb ik ook niet meer het gevoel dat ik continu toneel moet spelen':
Sinds mijn comming-aut voel ik me zoveel vrijer. Het is nu ook veel makkelijker om mijn leven in te richten op een manier die bij mij past. Ik kan nu gewoon uitleggen waarom ik iets wel of niet wil of kan. Daarnaast heb ik ook niet meer het gevoel dat ik continu toneel moet spelen om mijn autisme te camoufleren, wat natuurlijk erg vermoeiend is. Sterker nog, ik ben blij met wie ik ben en zie het nu ook als een kracht dat ik anders ben dan anderen. Waar we eerst vage kennissen waren, toen ineens verstrengeld raakten, zijn we nu partners, autisme en ik. Autisme is onderdeel van mij, maar overheerst mij niet meer. Leven met autisme is niet altijd makkelijk, maar meestal hebben we het goed samen
Wil je even praten?. Heb je een tip nodig?. Of heb je advies nodig?. Stuur me dan een dm of email!. Heb je acuut hulp nodig?. Neem dan contact op met iemand die je vertrouwt!. Of neem contact op met 113, deze organisaties zijn er niet voor niks!. En je bent het echt waard!
Wat is jouw ervaring met dit onderwerp?. En/of heb je een tip?. Laat het weten in de reacties!. Misschien kan je een ander helpen!
Ik wil Ellie heel erg bedanken voor het delen van haar verhaal!
Liefs Emma
Comments