Hey, vandaag weer een interview deze keer over een eetstoornis, want hoe ontstaat deze?, en wat betekent dit voor de persoon?, deze blog bevat wel heftige onderwerpen daar wil ik voor waarschuwen, ben je hier gevoelig voor?, lees deze blog dan niet, bescherm jezelf
Hoe oud was je toen het begon?:
Ik was ongeveer 16 jaar oud toen ik begon te struggelen met eten
Wat voor oorzaken had dit?:
*Ik moest afzakken van aso naar tso en had hier ontzettend veel schrik voor om in een nieuwe klas te komen. Ook was school ontzettend zwaar voor mij. Ik heb mijn hoger secundair diploma wel behaald, maar naar school gaan was ontzettend moeilijk.
* ik had geen goede band met mijn papa. Mijn papa kon toen ik nog een kind was vrij agressief uit de hoek komen, zowel fysiek als verbaal, waardoor ik ontzettend veel angst voor hem had om iets verkeerds te doen. Maar wanneer er aan mij iets gevraagd werd om te doen, deed mijn hoofd daar ontzettend moeilijk over en kon ik niet aan mijn ouders eisen voldoen.
* Ik zat op de Chiro en deed ook aan volleybal, maar op beide plaatsen werd ik buitengesloten en had ik maar weinig vrienden. Er was een periode dat ik wou stoppen, maar omdat ik tegen mijn ouders niet wou vertellen hoe moeilijk het daar liep, moest ik voort doen van hen. Ze waren enorm chirominded en ook sport was heel belangrijk.
* Mijn ouders legden de lat enorm hoog voor mij, waardoor ik dit zelf overnam en enorm perfectionistisch ben geworden. Goed is niet goed genoeg voor mij, het moet perfect, maar het lukte mij niet om aan deze eisen te voldoen.
* Ik had het ook ontzettend moeilijk met het krijgen van vrouwelijke vormen. Ik wilde niet volwassen worden. Ik was bang voor de wereld, de maatschappij. In mijn ogen heb je als volwassene veel meer te doen en kan je niet gelukkig zijn. Er wordt ontzettend veel opgelegd door de maatschappij zoals bijvoorbeeld gaan werken om geld te verdienen, maar dat is toch niet fijn in mijn ogen, dat zorgt alleen maar voor stress. Je kan dan niet meer kinds zijn.
* Ik zat ook in de knoop met mijn geaardheid. Ik kon het niet opbrengen om met een jongen in een relatie te gaan. Toen ben ik uit de kast gekomen en heb ik een relatie met een meisje gehad. Maar ik was ook daar ontzettend bang van fysiek contact in een relatie, ik voel mij daar allesbehalve comfortabel bij.
* Ik had het ontzettend moeilijk met verwachtingen van anderen. Ik kon niet aan anders eisen voldoen, het moest naar mijn hand gezet worden, hoe het er in mijn ogen uitzag of ik sloeg in paniek.
* De periode begon dat ik naar fuiven mocht gaan, maar ik was ook zo ontzettend onzeker over mezelf dat ik dan veel dronk om losser te zijn en niet zo vast te zitten aan mezelf. Maar door de eetstoornis mocht ik van mezelf niet meer drinken omdat daar veel calorieën inzaten, waardoor ik mij altijd aangekeken voelde op fuiven en ontzettend ongemakkelijk als ook veel te veel lawaai voor mijn oren dat ik weer van alles opkropte en liefst van al niet meer uitging. En ook hierbij stimuleerde mijn ouders mij om met mijn vrienden mee te gaan naar de fuiven, mede lag dit ook aan mij omdat mijn ouders van niks op de hoogte waren.
* Op een gegeven moment viel heel mijn structuur weg.
Hoe kwam dit?:
Omdat ik geen controle had over wat er allemaal rondom mij gebeurde, mijn emoties, gepieker,... , zocht ik deze controle in eten. Dit was toch iets dat ik kon, mijzelf van eten ontzeggen. Door de eetstoornis kon ik met mijn emoties omgaan, alleja ik voelde ze eigenlijk niet meer. En ook al dat gepieker ging naar de achtergrond omdat het enigste waar ik nog mee bezig was, was het restrictief eetgedrag. Mijn ouders wisten ook totaal niet wat er allemaal speelde in mij. Ik kon niet praten over hoe ik mij voelde en kropte alles op. Ik wilde mijn ouders geen pijn doen omdat ik bijvoorbeeld buitengesloten/ gepest werd door één meisje en dat de rest meer achter haar stonden en ik er dan zo goed als alleen voor stond. Ik wilde laten zien dat ik sterk was, maar ik kon dat allemaal niet meer volhouden en ik dus iets zocht waar ik goed in was en dat was mezelf ontzeggen van eten.
Hield je dit geheim:?
Nee
Waarom:?
Ik kon niet liegen. Dingen achterhouden wel om het te verbloemen hoe het ging, maar mijn ouders hebben mij mee achteruit zien gaan. Ik had soms zelfs ruzie dat ik niet mocht gaan sporten als ik niet at. Ik ging op dieet en wou tot een aantal kilo´s afvallen. En mijn ouders stonden achter me. Van gezonder eten, ging het naar minder eten, maar mijn ouders maakten het allemaal mee. En het gewicht was mijn vijand en het was nooit niet mager genoeg.
Hoelang duurde het voordat het echt niet meer ging?:
Ik ging in het 5 de middelbaar op skivakantie met school. Vlak voor deze vakantie had mijn mama al contact opgenomen met een diëtiste. Maar deze vakantie heeft het allemaal sneller doen gaan. We zaten in Italië en kregen daar echt ontzettend veel eten en ook keuzes om te eten. Al dit gene deed me verstijven en ik wist niet meer wat ik moest eten. Hierdoor at ik dus bijna niet meer. De klasgenoten die bij aan tafel zaten hebben dan uiteindelijk mijn klastitularissen op de hoogte gesteld dat ik bijna niet at. En zij hebben uiteindelijk mijn ouders opgebeld omdat ze zelf ook geen controle over mij kregen. Natuurlijk kon mijn mama vanop die afstand niks doen, maar heeft dan contact gezocht met een psycholoog voor na de reis. En vanaf ik thuis was van deze reis, leefde ik enkel nog op melk met honing. Eten werd een vijand van mij.
Wat voor hulp kreeg je:?
Na deze reis kon ik dus terecht bij een psycholoog en diëtiste.
Wist je toen al van je autisme:?
Nee
Kreeg je vervelende opmerkingen?:
Er heeft ooit iemand gezegd dat het mijn eigen schuld is dat ik een eetstoornis ontwikkelde.
Voor mijn eetstoornis kreeg ik ook al eens opmerkingen dat ik wat dikker was en misschien wat moest afvallen.
Hoe reageerden je (directe) naasten erop?:
Mijn familie was heel ongerust omdat ik maar bleef afvallen.
Op een gegeven moment hebben mijn diëtiste en psycholoog ook gezegd dat als ik niet in opname ging, dat de samenwerking werd stopgezet omdat ik alleen maar achteruit ging.
Heb je een diagnose?:
Ja
Wat dan?:
Anorexia
Hoelang heeft het herstel geduurd?:
Mijn eerste opname was in het 6 de middelbaar. Maar eigenlijk was ik toen nog niet klaar voor herstel. Ik deed in de opname alsof ik de perfecte patiënt was waardoor ik na 4 maanden naar huis mocht. Al snel herviel ik in mijn oude eetgewoontes, want nee ik was te veel bijgekomen in die opname en dat moest er allemaal terug af. Ook omdat ik eigenlijk niet goed kon praten over al het achterliggende en ik daar niet hard genoeg aan gewerkt had en dus praten met mijn ouders nog niet ging, was controle zoeken in mijn eten weer de gemakkelijkste optie. Ik had een nieuwe psycholoog en ging terug naar mijn oude diëtiste. Maar dat was ook weer het ene oor in en het andere oor uit tot ik op een gegeven moment terug in ondergewicht zat. In de zomer van het eerst hoger onderwijs naar het tweede hoger onderwijs had ik zelf ingezien dat er inderdaad een probleem was, een probleem waaraan ik wilde werken. Deze nieuwe opname op dezelfde afdeling was zeer pittig, maar ik leerde eindelijk terug genieten van eten. Deze opname duurde 6 maanden. Maar doordat ik terug at en ik terug begon te voelen, kwam er de depressie, suïcidedrang en automutilatie. Er kwam dus een verschuiving in mijn problematiek. Ze konden me daar niet meer verder helpen. Ik ben daar geregeld naar de gesloten afdeling moeten gaan omdat het op een open afdeling als die afdeling van eetstoornissen niet meer veilig was voor mij. Hierdoor ben ik dan verder gestuurd naar een algemene opname voor adolescenten. Ik kan zeggen dat deze laatste opname op de eetstoornisafdeling mij enorm goed heeft gedaan en doen inzien dat ik destructief met eten omging. Ik leerde hier communiceren met voornamelijk mijn mama dan en toen werd het ook voor haar duidelijk wat er allemaal speelde.
Betekenis lijst:
Tso: Het technisch secundair onderwijs, een mix tussen theorie en praktijk lessen
Aso: Algemeen secundair onderwijs
chiro: Dit is de grootste jeugdbeweging van Vlaanderen en Brussel
automutilatie: Zelfbeschadiging
Wil jij ook je verhaal kwijt door middel van een interview? of mischien wel een gastartikel?, stuur me dan een dm of email en vraag naar de mogelijkheden
Wil je wat kwijt?, heb je een luisterd oor nodig?, of wil je gewoon even praten?, stuur me dan een dm of een email
Wat is jullie ervaring met dit onderwerp?, laat het weten in de reacties!
liefs Emma, en ik wil deze persoon heel erg bedanken voor het delen van dit verhaal