Even een extra blog over onzekerheid ik denk dat ook dit veel met autisme te maken heeft en wil dit graag met jullie delen dit is best ,peiling voor mij ,want vaak doet met dit erg veel pijn ,maar toch ga ik het delen dit hoort er ook bij
Al mijn hele leven ben ik extreem onzeker geweest ik ben eerder ook gepest op de basischool (lees: hier later een aparte blog over) ,maar ook heb ik vaak te horen gekregen dat ik geen emphatie had of veel duidelijk moest hebben daardoor ben ik ook heel onzeker geworden dit is me niet indirect verteld ,maar wel meerdere keren indirect en de media heeft er ook wel bij geholpen helaas. Ik weet nog wel: toen ik net op volleybal zat en niet zo snel kon leren als de 'rest' van de mensen die er waren. Zei de trainster tegen een andere trainster dat het met mij niet ging worden. Het was niet voor mijn oren bestemd ,maar toch hoorde ik het. Ik leerde wat langzamer, is dat een rede om zo te doen?, ik vergeet dat nooit meer. Hoe graag ik het ook wil. Dit is een voorbeeld uit de velen die ik heb meegemaakt en hoe mensen mij soms zagen als gek of raar. Daardoor ben ik meer en meer bewust gaan worden over wat er allemaal 'mis' was met mij. En hoeveel ik niet kon.
Vandaag zijn we weg geweest (lees: hier morgen in het week verhaal meer over) ,maar toen ik de foto's terug zag van vandaag voelde ik alleen walging over mijn lichaam en gezicht en mezelf. Soms heb ik het idee dat ik toch wel mooi in een broek sta of dat het jurkje die ik aan heb gehad wel mooi was, maar van die roze wolk wordt ik gauw afgetrapt als ik bijvoorbeeld de foto's zie. Ik zie alleen maar de slechte dingen, mijn figuur en dat het niet maatje 36 is ,maar soms maatje 44 en dat noem ik geen maatje het is maat. Maat is maar een getal zegt mijn moeder ,maar toch. Ik zie alleen maar de dikke heupen, mijn onderkin met de moedervlek erop, en mijn dikke kont. Ik vermijd tegenwoordig ook zo veel mogelijk spiegels in de hoop geen 'walging' te voelen naar mijn lichaam toe. En sociaal media helpen daar bij, maar lang niet vaak genoeg. Nog steeds zie ik 'mooie' slanke meiden poseren in een bikini die ik nooit aan zal doen. En de maatschapij moet ook heel veel veranderen vind ik, want waarom zal je niet gezond zijn als je 'dikker bent, ik let heel goed op wat ik eet en natuurlijk eet ik zo af en weleens chocolade of chips. Maar als dat ook al niet meer mag?, ik wandel met mijn hond en doe work_outs, maar toch zegt een dokter je hebt een te hoog BMI zonder te wegen, ook dat doet zeer ,want ben ik dan te dik?, en niet mooi?,
Nu wat positiefs ik krijg hulp daarin. En krijg P.M.T en gesprekken daar zal ik ook over gaan Bloggen als het zo ver is. Ik ben er aan toe meer zelfvertrouwen te krijgen en niet steeds mezelf 'af te zeiken'