Hoe ga ik om met contact met anderen?, dat lees je in deze blog
Hoe ging ik eerder om met contact met anderen?:
Toen ik ongeveer in groep 1/2 zat:
Ik praatte in die tijd niet veel en had ook niet echt vrienden ik denk dat je dan ook niet echt vrienden hebt. Ik had heel veel moeite met mensen in de ogen aankijken en ook als ik bijvoorbeeld: met mijn moeder naar de bakker ging. Had ik moeite met dankjewel zeggen, elk kind heeft dat wel een beetje en moet dat leren ,maar ik vond het vooral ook heel eng. Om dankjewel te zeggen of hallo te zeggen. Ik moest altijd wel dankjewel zeggen. Als ik bijvoorbeeld wat kreeg bij de winkel anders zou mijn moeder het pakken en op eten. Ik werdt dus gewoon opgevoed als mijn broertje en zus mede ,omdat we toen nog niet wisten ,wat er 'met mij aan de hand was'.
Toen ik in groep 3/4 zat:
Het werdt toen een stuk moeilijker om met mijn klasgenoten om te gaan, omdat het een grote overgang was van groep 1/2 naar groep 3 mede door alle prikkels ik was dus meer met de prikkels en de lerares bezig dan met contact maken met klasgenoten ik sprak na school weleens af met een 'vriendin' ,maar verder was ik veel alleen of speelde ik met mijn zus dat was vertrouwd en niet zo eng. In groep 4 was het wel al wat beter en kwam er een nieuw meisje in de klas, we speelden toen ook vaak op het schoolplein en in de pauzes en ik ging me een beetje aanpassen aan de rest van mijn klasgenoten in die tijd was ik heel veel dingen aan het overnemen van andere mensen.
Toen ik in groep 5/6 zat:
Toen ging het ook wat beter met contact ik liep wel wat achter op mijn leeftijdsgenoten qua contact. Ook bij de winkel kon ik gewoon hallo zeggen en dankjewel zeggen wel vond ik dat heel eng en ook iemand in de ogen kijken vond ik heel eng, maar ik deed het wel vooral ,omdat iedereen het deed dus moest ik het ook doen. In groep 6 ging het wel slechter met contact maken ik werdt heel erg gepest (lees: hier komt later een aparte blog over). Daardoor was ik ook buiten school heel in mezelf en was ik vaak boos ,omdat ik niet wist wat ik er mee moest. Het leek alsof alles wat ik had geleerd, ik een beetje was vergeten ,omdat ik veel in mijn hoofd zat.
Toen ik in groep 7/8 zat:
Ik werdt in groep 7 nog steeds gepest en was nog steeds veel op mezelf, ook thuis was ik nog steeds vaak boos en veel op mezelf. Ik was ook vaak boos op school, ik had wel wat 'vrienden' op school ,maar die waren ook vooral achter mijn rug om aan het roddelen en uitlachen. Ik sprak wel vaak af met hun om er toch bij te horen en niet meer raar te zijn. Maar vaak leverde dat wel veel stress op waardoor ik thuis veel op mezelf was. in groep 8 ging het veel beter ook met het pesten ik werdt bijna niet meer gepest en het contact maken ging veel beter ook oogcontact. Ik sprak nog steeds vaak af en dat vond ik ook heel erg leuk ook thuis ging het beter.
Hoe ik nu omga met contact:
Op dit moment gaat het best goed met contact maken. Ik blijf er natuurlijk moeite mee hebben. Het kost me altijd ook veel energie contact te maken vooral bij nieuwe mensen dan heb ik daar veel moeite mee. Ik doe wel altijd mijn best als ik bij mensen ben bijvoorbeeld en nieuwe mensen wil leren kennen. Ik ben niet iemand die snel naar iemand anders toe gaat om mensen te leren kennen ,maar als mensem naar mij toe gaan dan vindt dat altijd heel leuk.
Hieronder lees je waar op dit moment het meeste last van heb en waarom ik daar last van heb:
Mensen in de ogen aankijken
Op verjaardagen praten
Praten met mensen die ik niet ken
Grenzen aangeven
Zeggen hoe het echt met me gaat
Zeggen wat ik echt wil bij andere mensen
Mensen in de ogen aankijken:
ik heb hier minder last van dan eerder ,maar het is voor mij nog steeds lastig om mensen in de ogen aan te kijken ,vooral omdat ik me dan niet op andere dingen kan concentreren. Ik heb mezelf wel aangeleerd dat ik dan naar de neus kijk ,zodat het toch lijkt dat ik naar iemands ogen kijk
Op verjaardagen praten:
dit is lastig ,omdat ik dan al heel erg veel last heb van alle prikkels en eigenlijk daar mee bezig ben ,ook houd ik niet van grote groepen en houdt ik meer van afwachten. Ik ben dan ook bang dat ik iets fouts zeg of dat iedereen dan naar mij luistert
Praten met mensen die ik niet ken:
Dit vindt ik lastig ,omdat ik die mensen niet ken en niet weet wat die mensen van mij vinden en of ze me wel leuk vinden (lees: dit heb ik ook wel een beetje bij mensen die ik ken ,maar dan minder), ik vindt het ook lastig dat ik dan zelf ook niet weet hoe die mensen zijn, en ik vindt het ook moeilijk dat ik dan niet weet wat ik moet zeggen
Grenzen aangeven:
Ik vindt het vooral heel lastig grenzen aan geven bij mijn werk, toen ik nog ergens anders werkte deed mijn vader dat voor mij, maar dit wil ik zelf doen, maar het lastiger dan gedacht. Ik denk dan vaak dat ik me aanstel, en dat ik me maar moet aanpassen aan iedereen
Zeggen hoe het echt met mij gaat:
Dit vindt ik lastig ,omdat ik het lasig vindt uit leggen ,waarom het niet goed met me gaat, ik weet het soms zelf niet eens ,waarom ik me slecht voel. Ook voel ik me dan vaak een aansteller en denk ik andere mensen hebben meer problemen dan ik dat van mij gebeurt alleen in mijn hoofd
Zeggen wat ik echt wil bij andere mensen:
Ik vindt dit lastig ,omdat ik dan me dan vaak lastig vindt voor een ander ,daarom kies ik vaak ook het zelfde als iemand anders kiest
Wat is jullie ervaring over contact met anderen? Laat het weten in de reacties hieronder of op instagram
Liefs Emma